Marie Louise LACHAPELLE

A NAI DA OBSTETRICIA MODERNA

O 1 de Janeiro de 1769 nace en Paris a parteira Marie-Louise Lachapelle, filla única de Marie Jonet-Dugès (1730-1797), unha coñecida matrona e neta tamén dunha parteira. 

Foi directora de obstetricia no Hôtel-Dieu, o hospital máis antigo de París. Polas súas ensinanzas é considerada a nai da obstetricia moderna. 

Moi xoven comezou traballar de comadrona grazas ás ensinanzas recibidas desde moi nena da súa nai. Logo asistíuna como matrona xefa asociada. Á idade de doce anos, xa colaboraba en partos complicados. En 1797, ao morrer a súa nai pasa a ser ela a xefa no hospital.

Continuou formándose como obstetra en Heildelberg e logo regresou a París, onde se converteu en xefa da maternidade e o hospital de nenos e nenas do novo Hospicio da Maternidade, unha rama do Hôtel-Dieu de Port Royal, que ela converteu nun centro de formación para futuras matronas.

Estas permanecían alí durante un ano, examinábanse para probar os coñecementos adquiridos e, se aprobaban, regresaban aos seus lugares de orixe para salvar vidas durante os partos. Deseña o plan de estudos para os estudos de partería e a transmisión de coñecementos.

Era contraria ao uso de fórceps e publicou libros de texto sobre anatomía da muller, xinecología e obstetricia, como Pratique des accouchements, que se converteu durante moito tempo no texto de obstétrica estándar, e no que promoveu os partos naturais, abogando por unha intervención mínima dos medicos durante os mesmos.

Ao longo da súa carreira, Lachapelle axudou a vir ao mundo a uns 40 000 bebés e recompilou estatísticas sobre un gran número de casos. Mellorou a hixiene das casas de parto, incluindo as restriccións das visitas, evitando así numerosas infeccións e reducindo as taxas de mortalidade infantil; optou por suturar inmediatamente os perineos desgarrados e ideou un método de intervención nos casos de placenta previa. 

Tamén ideou unha maniobra para rotar a cabeza do feto cunha soa rama do fórceps (Maniobra de Lachapelle). Practicou a versión podálica e describir a maneira de transformar unha presentación cefálica de frente nunca de cara.

Faleceu o 4 de octubro de 1821, dun cancro de estómago.

Por ser muller, matrona e non médica, estivo moito tempo esquecida.

Máis información en Wikipedia, MujeresconCiencia, National, Heroínas, Enfermería, Medicina, Poeisis, Frwiki.

Elizabeth BLACKWELL

A PRIMEIRA MÉDICA TITULADA

Elizabeth Blackwell foi a primeira muller diplomada en medicina nunha universidade de EE UU, a primeira en conseguir exercer a profesión en todo o mundo e a primeira en ser incluida no Rexistro médico do Reino Unido.

Naceu o 3 de febreiro de 1821 en Bristol e faleceu en Hastings (Inglaterra) o 31 de maio de 1910. Tiña 4 irmás e 4 irmáns que foron educados por igual e aprenderon que un marido non era unha garantía de seguridade. Ningunha das fillas casou.

Estaba de acuerdo coa escritora e editora trascendentalista Margaret Fuller, quen proclamara que a humanidade non acadaría a iluminación ata que as mulleres demostraran que eran capaces de calquera cousa que elixiran, e que ese logro era unha cuestión de talento e traballo, non de sexo. Elizabeth Blackwell quería ser alguén cuxa vida encarnara a idea de Fuller.

Primeiro fíxose mestra, pero cando unha amiga lle dixera antes de morrer que se o médico fora muller non houbera pasado tanta dor, decidiu ser médica. Pero non tivo doado ser admitida nas facultades. Ao final poido estudar Medicina no Geneva Medical College en Nova Iorke (EEUU), graduouse en 1849, sendo a primeira da súa promoción e publicou a súa tese sobre o tifus. 

Logo marchou a Paris, onde se fai partera e infectaselle un ollo polo que non pode exercer a cirurxía. Máis tarde en Londres coñeceu a Florence Nightingale (innovadora da enfermería), e ao regresar a EE UU fundou, xunto a súa irmá Emily (a terceira muller en recibir un título en medicina), unha Escola de Enfermería para mulleres. 

Trala guerra, en 1868 fundou unha Universidade de Medicina para mulleres. En 1869 viaxou a Londres onde exerceu a cátedra de Xinecoloxía ata o seu retiro, en 1907. Contribuiu na formación de The London School of Medicine for Women, en 1874.

Inspirou a doctoras pioneras como Elizabeth Garrett Anderson e Sophia Jex-Blake, pero se apartou da práctica e dedicouse á defensa da saúde pública, facendo campaña contra as Leis de Enfermedades Contaxiosas, que hospitalizaban ás prostitutas pola forza en lugar de centrarse nos homes que as infectaban, e así converteuse nunha dos fundadores da Sociedade Nacional de Saúde, co lema "Máis vale previr que curar".

Escribiu varios libros e estudos, incluida a súa propia biografía, por exemplo, en 1852 elaborou o ensaio As leis da vida; con especial referencia á educación física das nenas. Así como numerosos tratados para difundir entre a población femenina, consejos e recomendaciones para mellorar a súa hixiene e saúde.

Desde 1949, conmemorando o centenario da súa graduación, a Asociación de Mulleres Médicas estadounidenses, otorga todos os anos a medalla Elizabeth Blackwell para recoñecer a mulleres que contribuirán de forma destacada ao labor das doctoras.

Máis información en: Symetrías, MulleresconCiencia, Wikipedia, BBC, OMU, Galenus, Historia