Icono do feminismo en Francia
Zeiza Gisèle Élise Taïeb, coñecida como Gisèle Halimi, foi unha avogada feminista, activista e ensaísta franco-tunecina que loitou polo dereito ao aborto e pola criminalización da violación.
Naceu en La Goulette, Túnez, o 27 de xullo de 1927 e morreu en París o 28 de jullo de 2020 aos 93 anos. Seu pai e a súa nai eran de relixión xudía. Foi educada nun liceo francés en Túnez e despois de haber rexeitado un matrimonio concertado, conseguiu estudar Dereito e Filosofía en Paris, onde exerceu a avogacía dende 1956.
As lembranzas da súa infancia aparecen recollidas en Le lait de l'Oranger, onde fala da mezcla da súa identidade xudeo-musulmana e explica as dificultades coa súa nai e a decepción do seu pai por ser muller.
En 1971 fundou o movemento feminista Choisir la cause des femmes ('Elexir a causa das mulleres'), para protexer ás mulleres que firmaron o Manifesto das 343, no que admitían haber abortado. En 1972, Choisir transformouse nunha organización reformista e realizou unha campaña de gran influencia para conseguir a aprobación dunha lei que permitira a anticoncepción e o aborto, que finalmente logrou Simone Veil en 1974.
Tamén defendeu a independentistas vascos e foi conselleira en moitos casos relacionados con asuntos da muller, tales como o xuizo por aborto de Bobigny de 1972.
Outro caso que gañou foi o da violación de dúas xóvenes belgas, que foi obxecto dun documental dirixido en 2014 por Cédric Condon (Le Procès du rap) e unha película para televisión, Le Viol, de Alain Tasma, que se emitiu en 2017.
Foi deputada socialista da IV Circunscripción de Isère ata 1984 antes de que fora embaixadora de Francia ante a UNESCO entre 1985 e 1987. Logo retomou o seu traballo de avogada e comezou a dedicar máis tiempo a outra das súas paixións: a escritura.
O seu último libro publicado foi Histoire d' une passion (Plon, 2011).
“A base común, que quizás ao inicio non era específicamente feminista, foi a inxusticia. A inxusticia me resultaba físicamente intolerable (...). A inxusticia, o desprecio e o racismo fan reflexionar sobre o colonialismo. Pero fundamentalmente eu observaba que as mulleres estaban moito máis oprimidas que os oprimidos políticos. (…). Foi nese momento cando comprendín que esa era a batalla que había que librar”. Contaba Gisèle ...
Máis información en Wikipedia, cndh, Biografías, Heroínas, Halimi, Vídeo, Público, Ameco, rfi.fr, Imaxes
